Prikspijt 2: Schade beperken; is er een oplossing mogelijk?

Puur uit empirisch onderzoek en nuchter bekeken wens ik als mens en als verpleegkundige ( met al een kwart eeuw op de teller ) me toch ook schriftelijk expliciet uit te spreken.

Verplichte vaccinatie covid 19 , en het CST ( of ander digipas)is een “ no go”

Mijn persoonlijke argumenten en ga als het even kan eens empathisch mee in mijn voelen
• ondanks dubbele vaccinatie kreeg ik covid , en niet de meest lichte vorm ( ik was behoorlijk ziek , en had op een paar dagen tijd alle symptomen… eerste dag verliep nog redelijk comfortabel maar algauw had ik echt last , ook smaak en geur verlies was lang aanwezig )
• Ondanks vaccinatie was dus quarantaine wel verplicht , op spoedafdeling van ziekenhuis werd me gezegd dat de politie dit wel zou gaan controleren ( alsof ik in staat zou geweest om buiten te komen…)
• Een maand voor ik Covid kreeg en ongeveer 6 maand na mijn 2 Pfizer vaccins kreeg ik diarree , met incontinentie en dat zo 5 à 6 keer per dag . Gezien ik ook net een andere tak binnen de verpleging had bewandeld dacht ik aanvankelijk aan stress of een gewone buikgriep .
Ik deed het nodige en congruent daaraan nam ik medicatie . In plaats van verbeteren deterioreerde de situatie alleen maar en kreeg ik nog Covid bovenop .
• Daar zat ik dan , Covid ziek , met een mysterieuze diarree en ik kon niks van voeding of dranken binnen houden …
Hoe moest ik in Gods naam aansterken om van die Covid te herstellen?
Die vraag stelde ik ook aan mijn huisarts en ik kreeg gezellig het antwoord : we kunnen nu niks voor je doen want je bent in quarantaine .
Probeer met ORS en lukt dat niet dan moet je naar ziekenhuis voor opname . ( en dan niet omwille van Covid maar wel omdat de diarree me parten speelde )
• Na mijn quarantaine periode ging ik dus op verder onderzoek voor de vervelende buikloop die me tot op de dag van vandaag ( en gestart op 26 okt 2021) nog steeds parten speelt en me in vele dingen belemmert .
Diagnose : collageen collitis en hier citeer ik de woorden van mijn specialist : normaliter stellen we niet zo een diagnose binnen jouw leeftijdsgroep, ook is collageen collitis ( auto- immuun darmziekte)op zich zeldzaam , dus ik vind het een bizar gegeven .
Maar goed de diagnose is er , dat is een feit en jouw klachten komen overeen met de diagnose maar ik blijf het vreemd vinden . Dit waren zijn woorden . Besluit : het is vreemd !
• Bij begin covid 19 ( eind februari – begin maart 2020) werkte ik als nachtdienst in rusthuis , plots was er dat ongekende , gevaarlijke , dodelijke virus en wij stonden er midden in … bescherm materiaal dat mogelijks kon helpen dat zagen we passeren op tv .
Op de werkvloer hadden we ze aanvankelijk niet en daarna slechts beperkt . Een goed soldaat trekt zijn plan dus ik was een goed soldaat . Ik was ook mens en ja ik ben verschrikkelijk bang geweest en ik heb het gevoel gehad dat ik elke nacht mijn eigen leven op spel zette om dat van anderen te redden .
We gingen door … en laaiend enthousiast was ik als er eindelijk « de oplossing » kwam . Het vaccin !!!
Ook alle opgelegde beperkingen leefde ik na tot op het bot en bijna dwangmatig … want dat was toch wat je doen moest ? En als wij als verpleegkundigen het voorbeeld niet geven , we doen het toch voor de ander ? Al altijd had ik een zeer uitgesproken mening dus die vaccins : komaan mensen , we moeten dat gewoon met zijn allen doen.
We moeten ervoor gaan ! Ik stond bij wijze van spreken als eerste in de rij om vaccin te krijgen .
Zo hard geloofde ik erin .
Meer nog , spottend zei ik nog ( tov de zogenaamde wappies ) wel ik laat jullie wel weten als ik een rare auto- immuunziekte krijg ofzo … Nooit gedacht dat ik dat zou moeten doen…
• Ik ben geen wetenschapper maar het feit is er dat ik ondanks vaccin toch stevig Covid kreeg , en het feit is er dat ik geplaagd ben met een zeldzame auto-immune darmziekte die precies van de ene op ander moment op me gegooid ( of geïnjecteerd ) is . TOEVAL BESTAAT NIET .
• Vandaag heb ik spijt dat ik zoveel reclame maakte voor de vaccins en hoop ik oprecht dat de schade beperkt blijft .
Voor mezelf hoop ik dat ook .
Van prik spijt is geen sprake daar ik toen ook uit volle overtuiging vond dat ik dit moest doen . Nu vind ik dat dergelijk vaccin ABSOLUUT NIET verplicht dient te worden .
Het bewees zijn nut niet . Empirisch : ik probeerde het , been there , done that … werkt niet en is niet onschadelijk.

Diagnose collageen collitis eind 2021 gesteld , nu kamp ik ook nog met depressie om u tegen te zeggen ( darmen zijn 2 e brein en dat zal ik geweten hebben!) en vermoeidheid ( niet luiheid maar echt uitgeput lichamelijk na wel heel erg kleine taakjes … ja zelfs ook na een maaltijd ) die maar blijft duren en duren en duren .
Vroeger reed ik overal met de wagen , was zoals bij velen mijn vrijheid : nu kan ik amper een half uur de concentratie vasthouden …

Is het van medicatie , het preventieve middel of de ziekte … wie zal het zeggen hè , maar dit is mijn verhaal .

Ondertussen ook noodgedwongen moeten verhuizen want kon 900euro/ maand met vervang inkomen onmogelijk nog langer waarmaken, verhuizen te midden ziekte , leed , verdriet , lichamelijk lijden en depressie is echt geen lachertje … Ik kon niet bij pakken blijven zitten en ik deed dat ook niet maar bijgevolg ben ik momenteel anno 2024 ( begin) terug weer helemaal uitgeput …
Mensen die zeggen ga gewoon terug werken kan ik wel wurgen want hoe dan? Helft van de keren heb ik mijn darm werking niet onder controle en daarbij komend zit ik met invaliderende vermoeidheid . M.a.w ben ik 1 keer een paar uren sociaal dan moet ik minstens een week daarvan bekomen . En ja sociaal zijn heb ik soms eens nodig , ik ben een mens en geen plant 

Mijn moeder was mijn maatje

Beste Danny,
Hierbij wil ik mijn verhaal kwijt over de prikspijt die ik heb.
Ik had tijdens de coronaperiode echt stellig het idee om niet gevaccineerd te worden.
Mijn man, ik en de kinderen waren er stellig op tegen.
Ongeveer een jaar na de corona uitbraak werd mijn moeder ziek.
Ze kreeg last van kwaaltjes en die was wel al gevaccineerd, inclusief alle boosters.
Toen kwam het;
Mijn moeder was mijn maatje en toch ben ik overstag gegaan voor de prik om mijn moeder bij te kunnen staan.
De dag dat ik de afspraak had, voelde het niet goed voor mij en ben ik niet gegaan.
Een paar weken later ben ik wel gegaan.
Ik heb totaal twee prikken genomen.
Nadat ik mijn moeder dit vertelde, heb ze zitten huilen van blijdschap.
De tweede prik heb ik eind oktober 2021 gehaald.
op 18 november 2021, waren we 12,5 jaar getrouwd en waren mijn kinderen grieperig.
Toch kwam mijn moeder een plantje brengen ondanks haar kwaaltjes.
Ze is toen ook binnen geweest op anderhalve meter.
Een week later heeft ze zich laten testen en was ze positief.
Dus wat voor effect had de prik dan gehad?
Ik durfde nog steeds niets te zeggen tegen mijn man en kinderen dat ik geprikt was.
Dit heb ik twee jaar volgehouden.
Mijn moeder is in het ziekenhuis terecht gekomen en ging aan de zuurstof.
Toen had ik heel veel spijt.
Ik mocht bij haar op bezoek, net als mijn broers.
Die deden normaal omdat ik ook geprikt was en waren ook heel erg bang.
Na twee-en-een-halve week is mijn moeder overleden aan zogezegd corona (met onderliggende lijden).
Ook al had ik spijt van de prik, toch was het op dat moment minder.
In de twee jaar, bleef ik tegen bepaalde mensen mijn mond houden over de genomen prik.
Mijn schuld en spijt werd met de dag erger, omdat ik er eigenlijk over loog tegenover mijn naaste.
Zelfs als je geprikt was, mocht je nog niet mee met de ambulance.
Dan moest je op eigen vervoer naar het ziekenhuis.
Hoe raar is dat dan?
Wel geprikt, maar nog niet mee.
Toen ik het aantal maanden geleden eruit kwam bij mijn naasten dat ik geprikt was, waren ze niet echt boos, maar meer teleurgesteld.
Achteraf denk ik vaak:
‘Had ik die prik maar nooit genomen.’
Zo zie je maar ook dat de sterkste en stelligste die toch overstag gaan,

Veel liefs,
Een gevaccineerde met prikspijt.